DRBL – z czym się to je , część I

Ponieważ jak słusznie zauważył jeden z moich szanownych projektowych kolegów:  ‚ Wpisanie hasła ‚drbl’ do Googla już od 3 pozycji zaczyna wypluwać Twoje nazwisko‚ 🙂  warto by było, aby wykorzystując materiały które tak pięknie udało mi się zebrać, przekazać kilka dobrych słów w temacie tegoż produktu – którego zastosowanie mogę wyobrazić sobie prawie wszędzie. Samo ‚wygooglanie’ ma związek z wykładem jaki miałem przyjemność przekazywać dla studentów AGH w Krakowie, z racji inicjatywy LUMD, szerzej tutaj: https://marcinbojko.wordpress.com/2009/05/04/lumd-linux-u-mnie-dziala/

Spróbujmy. Sam akronim DRBL rozwija się w skrót Diskless Remote Boot Linux, co oznaczając możliwość uruchomienia dowolnej dystrybucji Linuxa, za pomocą sieci na bezdyskowych końcówkach (workstacjach) było jednym z pierwszych zastosowań tego systemu.

W praktyce ewoluował on do takiego stopnia (min. przez różne dziwne pomysły które udało nam się zastosować) iż stał się mechanizmem dostarczania dowolnych usług/aplikacji za pośrednictwem protokołów PXE. Wyjaśniając bardziej: pozwala nam za pomocą bootowania z wykorzystaniem interfejsów sieciowych uruchomić prawie że dowolną usługę lub aplikację system.

Przykłady? Przykłady poniżej.

Co w tym nowego zapytacie? Nowego – nic.  Ale jeżeli zbierze się w całość wszystkie systemu które do tej pory trzeba było instalować oddzielnie aby uzyskać podobny efekt (poświęcając temu spore ilości godzin) to własnie uzyskamy naszego DRBL’a.

Mechanizm działania jest prosty – dowolna workstacja, która posiada możliwość bootowania z karty sieciowej (w praktyce wszystkie produkowane po 2002/2003 roku) – za pomocą protokołu PXE otrzymuje od serwera DRBL możliwość uruchomienia menu startowego, z którego możemy uruchamiać dalsze dowolne podsystemy. Ponieważ system jest skonstruowany tak aby nie wykorzystywać przestrzeni dyskowej na workstacji klienckiej, jedynym ograniczeniem w uruchamianiu bardziej rozbudowanych subsystemów staje się pamięć RAM. Oczywiście sama ilość pamięci jest ściśle określana przez subsystem który chcemy uruchomić – dla zdalnego uruchomienia np. FREEDOS‚a wystarczy nawet 640kb 😉

Oznacza to iż dla uruchomienia prostego zestawu serwer-klient potrzebujemy sprzętu który spełnia naprawdę minimalne wymagania, co za tym idzie jest tani, łatwo dostępny i …. wspomniałem już tani ?

Zobaczcie sami jak pięknie może to wyglądać.

NCHC

Sieć korzystająca z zasobów serwera DRBL może wyglądać na przykład tak:

– za pomocą jednego serwera i 4 interfejsów sieciowych (jeden WAN) oferujemy 3 różne usługi.

Wiemy, w wielkim skrócie jak, teraz pytanie CO można dostarczyć w ten sposób. Proszę bardzo: standardowe przykłady:

Instalacja wspieranych systemów:

• Instalacja wielu stacji roboczych jednocześnie (do 40 na interfejsach gigabitowych) bez wyraźnego spowolnienia działania.
• Wykorzystanie mechanizmu unicast i multicast
• Wykorzystanie mechanizmów PXE, TFTP, HTTP (lokalny i z repozytoriów), FTP, NFS
• Możliwość instalacji skryptowej (min. autoyast w SUSE), instalacja dodatkowych aplikacji i pakietów
• Możliwość wykonywania aktualizacji ze wskazanych repozytoriów lub cache’u lokalnego
• Wspiera mini-dystrybucje lub wersje net-install

Debian

Fedora

CentOS

Ubuntu

Red Hat

Mandriva

Scientific Linux

OpenSuse

FreeBSD

OpenBSD

Uruchamianie OS na maszynach klienckich za pomocą PXE

Praca w systemie FULL Image (stacje robocze przechowują swoje ustawienia – /etc i /var na serwerze)

Praca w systemie Single Image – stacje robocze otrzymują predefiniowany template. Po ponownym połączeniu zawartość /etc i /var jest odświeżana

Brak konieczności posiadania nośników startowych w stacjach roboczych (stacje bezdyskowe).

Możliwość wykorzystania starszych komputerów jako stacje robocze (bardzo niski koszt uruchomienia)

Możliwość pracy w systemie terminalowym (dla sprzętu o bardzo niskich parametrach, przy silnej jednostce serwerowej)

Możliwość uruchamiania dodatkowych modułow dla niestandardowego lub nieobecnego hardware’u

Możliwość wykorzystania aplikacji na stacjach roboczych które nie działają na serwerze (brak odpowiedniego hardware lub infrastruktury)

Możliwość skanowania wolumenów i partycji pod kątem występowania złośliwego oprogramowania i wirusów.

Klonowanie i utrzymanie dysków i wolumenów (Clonezilla)

Kompletny system do obrazowania i odtwarzania stacji roboczych (unicast, multicast, broadcast)

Wykorzystanie mechanizmów: PXE i TFTP

Możliwość przechowywania obrazów za pomocą:

Local device

http/https

SSH

ftp, secureftp

NFS/Samba

Wsparcie dla filesystemów:

ext2,

ext3,

reiserfs,

xfs,

Jfs

FAT16/32,

NTFS,

HFS+

Praca blokowa (block-by-block)

Wsparcie dla LVM 2

Wsparcie dla kontrolerów macierzowych i dysków (CCISS) – potwierdzone Smart Array Compaq i HP.

Wsparcie dla Wake-On-Lan

Wparcie dla drbl-winroll (zmiana nazwy workstacji, jej SID’a, grupy roboczej)

Wewnętrzna kompresja i podział wolumenów (bzip, gzip, lzo)

Obsługa MBR’a, tablicy partycji, kodu dodatkowego

Możliwość zmiany rozmiarów partycji i wolumenów

Niezależność od nomenklatury udevs (hda/sda/cciss na bazie tymczasowych linków symbolicznych)

Pełne wsparcie dla Lilo i GRUB

Wersja Clonezilla Live (CD/DVD/USB) – jako wsparcie dla istniejącej infrastruktury.

Na dzisiaj tyle danych do przełknięcia 😉  O ile wskoczę na pozycję numer jeden w Google – będę kontynuował temat.